indicativus
indicativus (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | indicātīvus | indicātīva | indicātīvum | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:indicativus | ||||
Worttrennung:
- in·di·ca·ti·vus, in·di·ca·ti·va, in·di·ca·ti·vum
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: zum Aussagen geeignet, zum Anzeigen geeignet
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] zum Aussagen geeignet, zum Anzeigen geeignet
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „indicativus“ (Zeno.org)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | indicātīvus | indicātīvī |
| Genitiv | indicātīvī | indicātīvōrum |
| Dativ | indicātīvō | indicātīvīs |
| Akkusativ | indicātīvum | indicātīvōs |
| Vokativ | indicātīve | indicātīvī |
| Ablativ | indicātīvō | indicātīvīs |
Worttrennung:
- in·di·ca·ti·vus,Genitiv: in·di·ca·ti·vi
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch, Grammatik: Indikativ
Synonyme:
Gegenwörter:
- [1] coniunctivus, infinitivus, optativus
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „indicativus“ (Zeno.org)