biennalis
biennalis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | biennālis | biennāle | |
| Genitiv | biennālis | ||
| Dativ | biennālī | ||
| Akkusativ | biennālem | biennāle | |
| Ablativ | biennālī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | biennālēs | biennālia | |
| Genitiv | biennālium | ||
| Dativ | biennālibus | ||
| Akkusativ | biennālēs | biennālia | |
| Ablativ | biennālibus | ||
Worttrennung:
- bi·en·na·lis, bi·en·na·le
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: zweijährig
Sinnverwandte Wörter:
- [1] annalis triennalis, quadriennis, quinquennis, quinquennalis, sexennis, septuennis, octennis, novennis, decennalis
- [1] decennalis, vicenarius, tricenarius, quadragenarius, quinquagenarius, sexagenarius, septuagenarius, octogenarius, nonagenarius, centenarius, centennalis
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] zweijährig
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „biennalis“ (Zeno.org)